ചില ഭ്രാന്തുകൾ ...

ചിരിയിൽ നിന്നും തേങ്ങലിലേയ്ക്കുള്ള ദൂരങ്ങൾക്കിടയിൽ 

നിന്നെ ഞാൻ കൈവിടുന്നു 

മിഴി പെയ്തു തോരുമ്പോൾ തനിയെ പടരും നനുത്ത ചിരിയിൽ 

നമുക്കു വീണ്ടും കൈ കോർക്കാം 

എൻ സങ്കടങ്ങൾ, എൻ വിതുമ്പലുകൾ 

എന്റേതു മാത്രമാവട്ടെ...

അവയ്ക്കു സാക്ഷിയെൻ നിഴൽ  മാത്രമാവട്ടെ...

ഞാൻ വെറുമൊരു ഭ്രാന്തി!!

എൻ വാചാലതകൾക്കിടയിൽ പതുങ്ങും മൗനം 

നീയറിയാതെ പോവുമ്പോഴൊക്കെയും;

വാക്കുകൾ കൊണ്ടവയെ പറഞ്ഞറിയിക്കാൻ -

ശ്രമിച്ചു തോൽക്കുമ്പോഴൊക്കെയും 

കടുംചായങ്ങൾക്കുമപ്പുറം,

കറുപ്പു കൊതിയ്ക്കും മനമുണ്ടതിൻ 

ഇരുൾവെട്ടത്തിലേയ്ക്കു മെല്ലെ ഞാൻ മറയട്ടെ  ...

ഞാൻ വെറുമൊരു ഭ്രാന്തി!!

എന്റേതായിരുന്ന സ്വപ്‌നങ്ങൾ, മോഹങ്ങൾ, വാക്കുകൾ

എന്നോ പണയപ്പെടുത്തിയ ഭക്തിയും പ്രണയവും ആത്മാവും 

നിമിഷാർദ്ധമെങ്കിലും ഞാനപ്പോൾ തിരിച്ചെടുക്കട്ടെ ...

മറന്നു പോയതെല്ലാം, മാറാല പിടിച്ചതെല്ലാം 

പൊടി തട്ടിയുണർത്തട്ടെ....

വീണ്ടും വന്നെല്ലാം  നീ പിടിച്ചടക്കും മുൻപു,
മതി വരുവോളം ഞാനൊന്നു പൊട്ടിച്ചിരിയ്ക്കട്ടെ...

കൊതി തീരുവോളം ജല്പനങ്ങളുതിർക്കട്ടെ....

ഭ്രാന്തി... വെറുമൊരു ഭ്രാന്തി!!